10 ویژگی اصلی “کفش دویدن”+بررسی تخصصی اجزای آن

کفش تریل

کجا می خواهید فرار کنید؟ هنگامی که گزینه های خود را محدود می کنید، این یکی از اولین سوالاتی است که باید از خود بپرسید. اکثر کفش ها بر اساس سبک دویدن که برای آن طراحی شده اند به یکی از سه دسته تقسیم می شوند. دوندگان تریل و دوندگان جاده ای و دوندگان زمین تارتان(زمین اصلی دودنگان برای مسابقات). کفش‌های دویدن تریل ساختار محافظ‌تری دارند و آن‌ها را برای مسیرهای فنی و صخره‌ای مناسب‌تر می‌سازد.

آج تهاجمی کشش بیشتری را فراهم می‌کند و ویژگی‌هایی مانند صفحات سنگی به محافظت از پاهای شما در برابر خطرات زیر پا کمک می‌کند، و فوم زیره متراکم‌تر و ارتفاع‌های پایین‌تر پشته به شما کمک می‌کند در زمین‌های ناهموار ثابت نگه دارید.

کفش جاده

اگر در یک محیط شهری تر زندگی می کنید یا ترجیح می دهید در داخل خانه بر روی تردمیل بدوید ، احتمالاً به همه آن ویژگی های محافظ اضافی نیاز ندارید و یک جفت کفش جاده ای انتخاب بهتری است.

آنها دارای بالشتک‌های مخملی‌تر در زیر پا هستند، رویه‌هایی با قابلیت تنفس بیشتر دارند، و اغلب دارای لاستیک زیره‌ای با چسبندگی کمتری هستند که همگی باعث می‌شوند وزن آن‌ها به طور متوسط ​​سبک‌تر باشد. این کفش‌ها برای پیاده‌روها ساخته شده‌اند و دارای ویژگی‌هایی هستند که به جذب ضربه‌های سطوح سخت مصنوعی مایل به مایل کمک می‌کنند. حتی هنوز، زیرمجموعه ها وجود دارند.

هر سبکی مزایای خود را دارد و می تواند به شما در موفقیت در محیطی که بیشترین آموزش را در آن انجام می دهید کمک کند. با این حال، اگر فقط گهگاهی می دوید یا اغلب در چند ورزش در طول هفته شرکت می کنید (یا اگر بودجه کفش خود را برای این ماه به حداکثر رسانده اید)، لزوماً برای هر فعالیتی به یک جفت کفش متفاوت نیاز ندارید. برخی از مدل‌ها می‌توانند شما را از دویدن به دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی، یا تمرینات متقابل بدون رد کردن حرکت ببرند، و برخی دیگر کفش‌های پیاده‌روی اختصاصی عالی می‌سازند .

ویژگی های زیره میانی

اصل واقعی یک کفش دویدن جاده ای در قسمت میانی آن یافت می شود. مواد، سطح بالشتک و انعطاف پذیری به شما کمک می کند تا تشخیص دهید که آیا یک کفش برای شما مناسب است یا خیر. اما ارتفاع پشته، افت پاشنه تا پنجه، زاویه راک. همه ی اینها چه معنایی میدهد؟ همه اینها اندازه گیری هایی هستند که می توانند به شما در مورد سطح بالشتک، پشتیبانی و پاسخگویی که می توانید از یک کفش انتظار داشته باشید، بگوید.

در زیر چند اصطلاح ضروری برای ارزیابی مواد و عملکرد زیره میانی وجود دارد.

• ارتفاع پاشنه به ارتفاع یا ضخامت بالشتک موجود در یک کفش اشاره دارد.ارتفاع پشته می تواند نقش مهمی در احساس کفش در زیر پا داشته باشد، و در حالی که ارتفاع پشته کاملاً با راحتی یا ظرافت مطابقت ندارد، زمانی که گزینه های خود را باریک می کنید، مکان خوبی برای شروع است. ارتفاع‌های پشته‌ای بلندتر معمولاً سواری با احساس بالش بیشتری را ارائه می‌دهند و ارتفاع‌های پشته‌های پایین‌تر حساسیت بیشتر و احساس بهتری در زمین ایجاد می‌کنند.

• افت پاشنه پا(heel-toe drop) به تفاوت اندازه از پاشنه کفش تا پنجه گفته می شود. کفش‌های جاده‌ای سنتی به طور متوسط ​​حدود 10 تا 12 میلی‌متر قطره دارند، و می‌توانید کفش‌هایی با قطره بزرگ یا کوچک‌تر پیدا کنید که بسته به سبک دویدن و ترجیحات شما برای شما بهتر باشد.
• اندازه گیری افت بیشتر ممکن است برای ضربه زننده پاشنه بهتر باشد و نیروی ضربه را از پا/مچ پا به زانو/لگن منتقل کند. کفش های پایین تر ضربه زدن به انگشتان پا را تشویق می کنند و بار ضربه ای را از مفاصل زانو/لگن به پاها/مچ پا منتقل می کنند. همچنین می‌توانید کفش‌های صفر را با اندازه‌گیری ارتفاع پشته‌ای یکسان در پاشنه و پنجه نگاه کنید. توجه داشته باشید که افت صفر به معنای بالشتک صفر نیست. می توانید کفشی با حداکثر بالشتک با دیفرانسیل پاشنه تا پنجه صفر پیدا کنید.

کفش‌های بدون دراپ، به‌ویژه کفش‌های تریل، کمی پایداری بیشتری ارائه می‌کنند، زیرا مانع از غلتیدن مچ پا روی ریشه‌ها و سنگ‌های سرکش می‌شوند. هرچه پاشنه پا پایین تر در کفش بنشیند، بدن شما به طور ذاتی پایدارتر است، زیرا زنجیره عقب را به طور کامل از ماهیچه های باسن تا پائین درگیر خواهید کرد. با این حال ، دوندگان در صورت تغییر از دونده قطره ای 12 میلی متری به دونده با قطره صفر، ساق پا، قوس و فاسیای کف پا را سفت خواهند کرد زیرا ماهیچه های آنها انعطاف پذیری پیدا می کنند و الگوهای حرکتی جدیدی را بیدار می کنند.

برعکس، دوندگانی که به کفش‌های بدون قطره عادت دارند، احتمالاً هنگام انتقال به کفشی با پاشنه بلندتر، حساسیت را تجربه خواهند کرد. هیچ دونده ای دقیقاً الگوهای آناتومی و راه رفتن یکسانی ندارد و همین امر نیاز به گوش دادن به بدن خود را در حین کاوش در جزئیات نازک دنیای کفش های دویدن اهمیت می دهد.

• زاویه راکر به هندسه نزدیک پنجه کفش اشاره دارد که پای شما را تشویق می کند تا به سمت جلو حرکت کند. نمای جلویی بلندتر شما را روی انگشتان خود نگه می دارد و به شما امکان می دهد انرژی کمتری را برای انجام آن حرکت چرخشی رو به جلو صرف کنید، که می تواند به دویدن شما کمک کند روان تر و کارآمدتر شود. زاویه چرخشی تندتر احساس غلتیدن و واکنش تهاجمی تری را ایجاد می کند اما ممکن است ثبات را به خطر بیندازد.

• کفش های فیبر کربن و نایلون اندود دارای ساختار سفت و سختی هستند که به طور طولی از زیره داخلی آن عبور می کند که معمولاً از فیبر کربن یا پلاستیک سفت مانند نایلون ساخته می شود. نایک با کفش‌های مسابقه‌ای مانند Next% line و Vaporfly که برای انجام هر کاری از شکستن رکورد ۲ ساعته ماراتن در سال ۲۰۱۷ تا بازنشانی رکوردهای مسافت در سراسر جهان استفاده شده‌اند، به معروف شدن کفش‌های کربن‌دار کمک کرده است.
• کفی ها با مواد فوم پرانرژی ویژه ترکیب می شوند تا به بازگشت انرژی بهتر در هر مرحله کمک کنند، و طبق تجربه ما، کفش های آبکاری شده حس فنری و پرانرژی دارند که آنها را به طور مشخص سریع می کند .
• بسیاری از کفش‌های آبکاری شده برای مسابقه‌های مسابقه‌ای یا دوی‌های تمرینی با زمان‌بندی طراحی شده‌اند، اما کفش‌های آبکاری شده جدیدتر به روش‌هایی نوآوری می‌کنند که به طور بالقوه برای دویدن روزمره مناسب هستند. به غیر از چند استثنا، کفش های تریل معمولاً به صفحات پیشران مجهز نیستند. بسیاری از کفش های تریل شامل صفحات سنگی ساخته شده از مواد مشابه هستند که می توانند محافظت بیشتری از زیر پا در برابر سنگ های تیز و سایر ویژگی های مسیر ایجاد کنند.

چه مقدار بالشتک زیرین برای شما مناسب است؟

سطوح بالشتک از حداکثر تا پابرهنه، با کفش‌های ماکسیمالیستی که بالاترین ارتفاع پشته‌ای را ارائه می‌دهند و شیک‌ترین بالشتک زیر پا را ارائه می‌کنند. ارتفاع پشته برای این نوع کفش می تواند تا 45 میلی متر باشد. کفش های با بالشتک متوسط ​​دارای ارتفاع پشته بین 30 تا 35 میلی متر هستند. کفش‌های پابرهنه بدون بالشتک زیر پا هستند و ممکن است «ارتفاع پاشنه‌ای» کمتر از 3 میلی‌متر داشته باشند و فقط یک لایه نازک از زیره لاستیکی برای محافظت در برابر سطوح ساینده ایجاد کنند.

کفش‌هایی که واکنش‌پذیری بالایی دارند، بالشتک کمتری دارند و در عوض، طراحی متمرکز بر به حداکثر رساندن بازگشت انرژی از هر مرحله دارند. نیمرخ پایین‌تر، چابک‌تر به نظر می‌رسد و شما را با یک گیره سریع در حرکت نگه می‌دارد، در حالی که زاویه‌های شیب دار و صفحات فنری می‌توانند به شما کمک کنند تا به جلو حرکت کنید. دوندگانی که دوست دارند تمرینات خود را کوتاه و شیرین نگه دارند یا دوندگان باتجربه ای که اغلب در مسابقات 5k یا 10k شرکت می کنند، احتمالاً کفشی با نمرات واکنش بالاتر را دوست خواهند داشت، حتی اگر این به معنای فدا کردن مقداری راحتی باشد.

به چه میزان پشتیبانی نیاز دارید؟

تکیه گاه از کفشی به کفش دیگر متفاوت است و تحت تأثیر هندسه، عرض پایه، تراکم فوم، و گاهی ساختارهای پایداری داخلی اضافه شده است. کفش‌های خنثی، پایداری و کنترل حرکت سطوح مختلفی از پشتیبانی را ارائه می‌دهند.

تقریباً همه کفش‌هایی که آزمایش می‌کنیم در دسته خنثی قرار می‌گیرند، با چند مدل که ویژگی‌های پایداری اضافی را ارائه می‌کنند. این نوع کفش ها برای اکثر دوندگان مناسب است. کفش‌های کنترل حرکت برای رفع مشکلات ناشی از پرپروناسیون شدید یا بیش‌سوپینیشن هستند. اگر به نظر شما شبیه است، برای مشاوره تخصصی در مورد توصیه های کفش، به متخصص پا مراجعه کنید.

• پرونیشن چرخش خفیف پای شما به سمت داخل است که به جذب و کاهش ضربه روی مفاصل هنگام فرود کمک می کند. مقدار متوسط ​​پرونیشن بخشی طبیعی از گام دونده است و بیشتر کفش‌های خنثی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که این حرکت را انجام دهند. با این حال، اگر این حرکت غلتشی اغراق آمیز یا به حداقل برسد، می تواند منجر به آسیب در جاده شود.
• اورپروناسیون زمانی است که پا بیش از حد به سمت داخل غلت می‌زند، مفاصل مچ پا، زانو، و مفصل ران را نامرتب می‌کند و فشار بیش از حدی را به ماهیچه‌های پایین پا وارد می‌کند. این اغلب برای دوندگان با قوس‌های پایین‌تر یا پاهای انعطاف‌پذیرتر اتفاق می‌افتد و وقتی به زیره کفش خود نگاه می‌کنید، متوجه ساییدگی بیش از حد در لبه داخلی آن خواهید شد.

• سوپیناسیون معکوس پرونیشن است. چرخش بیرونی طبیعی مچ پا زمانی اتفاق می‌افتد که از گام خود خارج می‌شوید و وارد قدم بعدی می‌شوید. خواب بیش از حد معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که قوس کف پا بیش از حد سفت باشد و به اندازه‌ای که باید خم نشود، باعث می‌شود دوندگان وزن بیشتری را روی لبه بیرونی پا وارد کنند و به عضلات و تاندون‌های مورد استفاده در تثبیت مچ پا فشار بیاورند. اگر بیش از حد به خواب بروید، ممکن است شاهد ساییدگی بیش از حد در لبه بیرونی کفش خود باشید.

کفش‌های پایدار می‌توانند در اصلاح بیش‌پرونیشن خفیف و بیش‌خوابی مفید باشند. کفشها تمایل دارند کمی سفت تر باشند، دارای پایه های پهن تر یا فوم سفت تری هستند، که همگی به منظور به حداقل رساندن تکان خوردن های غیر ضروری از پهلو به پهلو هستند که می تواند منجر به آسیب شود.

با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد دویدن در چرخش دو تا سه کفش مختلف می‌تواند در پیشگیری از آسیب‌دیدگی مؤثرتر از پوشیدن کفش‌های ثابت یا کنترل حرکت باشد. بهترین راه برای اینکه بدانید چقدر باید به دنبال ثبات در کفش خود باشید این است که راه رفتن خود را توسط یک متخصص آنالیز کنید و بر اساس توصیه های آنها چندین کفش را امتحان کنید.